Parias [Pariah] 2011 – Recenzja

Parias (2011)

Pariah

/USA/

Reżyser: Dee Rees
Scenariusz: Dee Rees

Obsada: Adepero Oduye, Kim Wayans, Aasha Davis, Charles Parnell, 

Zdjęcia: Bradford Young
Gatunek: Dramat
Czas trwania: 86 min

„Parias” jest pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym Dee Rees. Pokazuje nam dosyć oryginalną historię życia Aliki (Adepero Oduye) ukrywającej prawdziwą tożsamość przed najbliższymi, czyli bardzo pobożną matką, ojcem policjantem oraz siostrą. Toteż idąc do szkoły zabiera ze sobą ubrania, które potem zakłada by być sobą. Ukrywając swoją kobiecość w workowatych ciuchach staje się chłopczycą, a jej problemy potrafią zrozumieć tylko inne lesbijki.

Kontrowersyjna i ważka tematyka filmu pozwala w pewnym stopniu zapoznać się ze światem osoby o odmiennej orientacji. Osobiście nie przypominam sobie zbyt wielu filmów traktujących o życiu homoseksualistów skupiających się dokładnie na sposobie postrzegania przez nich świata,  przeżywaniu emocji, czy tego jaki wpływ ma brak akceptacji najbliższego środowiska. „Parias” jest obrazem przedstawiającym wszystkie te płaszczyzny życia dojrzewającej nastolatki, która czuje się inna, a przez to nieakceptowana. Sama historia wydaje się marginalnym, skrajnym przedstawieniem losów lesbijskiej nastolatki. Bohaterka nie ma praktycznie żadnego wsparcia, jest nierozumiana i z problemami, które w okresie dojrzewania zdają się nie kończyć i przysłaniają niemal wszystkie pozytywne aspekty życia, musi radzić sobie sama. Ta hiperbola może mieć na celu zwrócenie uwagi na problem tolerancji w dzisiejszym świecie, ale czy Dee Rees wybrała do tego odpowiedni sposób? Bo nie ukrywam, że głównym uczuciem towarzyszącym podczas oglądania filmu jest współczucie. Zabrakło mi wyjaśnienia pewnych zachowań głównej bohaterki, które mogłyby się przyczynić do zrozumienia niektórych postaw, więc zagadką pozostaje to dlaczego zdecydowana większość filmowych lesbijek robi się na chłopczycę.

Gra Adepero Oduye utwierdza w przekonaniu, że brak akceptacji może odciskać piętno na życiu człowieka, a zwłaszcza młodych i dorastających osób, które potrzebują więcej zrozumienia. Główna bohaterka jest bardzo przekonująca w swej roli i jak wcześniej wspomniałem wzbudza ogromne współczucie oraz pokazuje, że ludzie o odmiennej orientacji również mają uczucia i takie same problemy jak osoby heteroseksualne. Bardzo ciekawym i emocjonalnym elementem była poezja tworzona przez główną bohaterkę będąca metaforycznym odzwierciedleniem jej uczuć, stanu oraz poczucia odmienności i niezrozumienia.

„Parias” jest filmem intrygującym, pozwalającym zagłębić się w nieco obcy (dla większości) świat, ale przede wszystkim pokazuje złożoność oraz trudności życia dorastającego nastolatka pozbawionego wsparcia i czującego się odmiennym.